Το συναίσθημα της απόρριψης

Γενεές και γενεές ανδρών και γυναικών με υποστηρίζουν.
Δεν μπορείς να ξεφύγεις από μένα.

Η θλίψη που προξενώ είναι τόσο ανυπόφορη πουγια να με αντέξεις
πρέπει να με μεταδώσεις στα παιδιά σου,
ώστε εκείνα να με περάσουν στα δικά τους παιδιά,
στους αιώνες των αιώνων.

Για να βοηθήσω εσένα και τους απογόνους σου
θα μεταμφιεστώ σε τελειομανία,
σε υψηλά ιδανικά,
σε αυτοκριτική,
σε πατριωτισμό,
σε ηθικές αξίες,
σε καλές συνήθειες,
σε αυτοέλεγχο.

Η θλίψη που σου προξενώ είναι τόσο έντονη
που θα θελήσεις να με αρνηθείς
και γι’ αυτό,
θα προσπαθήσεις να με κρύψεις πίσω από τα πρόσωπα σου,
πίσω από τα ναρκωτικά,
πίσω από τη μάχη σου για το χρήμα,
πίσω από τις νευρώσεις σου,
πίσω από την απρόσωπη σεξουαλικότητα σου.
Δεν έχει σημασία τι κάνεις, όμως,
δεν έχει σημασία που πηγαίνεις .
Εγώ θα είμαι πάντα εκεί,
πάντοτε παρών,
μέρα και νύχτα, ακούραστα, δίχως όρια.

Εγώ είμαι η βασική αιτία της εξάρτησης,
της κτητικότητας,
της πίεσης,
της ανηθικότητας,
του φόβου,
της βίας,
του εγκλήματος,
της τρέλας.

Εγώ σου δίδαξα το φόβο της απόρριψης
κι εγώ περιόρισα την ύπαρξη σου σ’ αυτό το φόβο.
Από εμένα εξαρτάται αν θα εξακολουθήσεις να είσαι
αυτό το άτομο που το γυρεύουν,
το λατρεύουν,
το χειροκροτούν,
ο ευγενικός και ο ευχάριστος
που είσαι σήμερα για τους άλλους.
Από εμένα εξαρτάσαι,
γιατί εγώ είμαι το μπαούλο όπου έχεις κρύψει
εκείνα τα πιο δυσάρεστα πράγματα,
τα πιο γελοία,
τα λιγότερο επιθυμητά κι από σένα τον ίδιο.

Χάρη σ’ εμένα
έμαθες να συμβιβάζεσαι
με αυτά που σου δίνει η ζωή,
γιατί, τελικά,
οτιδήποτε κι αν ζήσεις θα είναι πάντοτε παραπάνω
απ’ αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις.

Το μάντεψες έτσι δεν είναι?

Είμαι...το συναίσθημα της απόρριψης
που νιώθεις για τον ίδιο σου τον εαυτό.

Όλα άρχισαν εκείνη την γκρίζα μέρα
που αφέθηκες να πεις περήφανος «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!»
Και, ντροπιασμένος και φοβισμένος κατέβασες το κεφάλι
κι άλλαξες τα λόγια και τις πράξεις σου με έναν συλλογισμό:
«ΕΓΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ…»

από το Από το βιβλίο του Jorge Bucay «Να σου πω μια ιστορία»